Vanuit Latijns-Amerika, Spanje, Zwitserland en vele andere landen wint de internationale oproep tot een vrouwen*staking sinds 2018 aan kracht.
In een tijd van historische sociale, economische, democratische en milieucrisis hebben de rijkste 1% bijna twee derde van alle sinds 2020 geproduceerde nieuwe rijkdom buitgemaakt. Deze crises treffen met name vrouwen, de werkende klasse (met of zonder baan), migranten en/of geracialiseerde mensen en genderminderheden.
Ondanks en wegens onze verschillende ervaringen, strijd en acties vinden wij het belangrijk om ons aan te sluiten bij deze oproep tot staking en mobilisatie voor gelijkheid en deze te versterken. Door een dag of een uur te stoppen met betaald werk, huishoudelijke taken, studie en/of consumeren, willen we laten zien dat “als vrouwen stoppen, de wereld stopt met draaien“
1. Weg met de onzekerheid van vrouwen*! Voor lonen, arbeidsvoorwaarden en pensioenen die een waardig leven mogelijk maken!
Of het nu de zorg is of de non-profitsector, de kleinhandel of de schoonmaak: vrouwen zijn oververtegenwoordigd in deze essentiële, maar zeer slechtbetaalde sectoren. Ze worden nog meer uitgebuit als ze een onzeker verblijf hebben, zonder werkvergunning.
In 2023 verdienen vrouwen in België 21,6% per jaar minder dan mannen, alle sectoren samen. Tussen 1980 en 2020 is het aandeel van vrouwen met een deeltijdbaan gestegen van 20% tot 42%, tegenover 11% van de mannen in 2020. Toch koos slechts een minderheid van hen hier bewust voor. Vrouwen zijn oververtegenwoordigd in sectoren met zeer lage lonen en tijdelijke contracten.
Verhoog het minimumloon, beperk gedwongen deeltijdwerk.
Al deze ongelijkheden werken door in het vervangingsinkomen en stapelen zich op bij het pensioen: het gemiddelde pensioen voor vrouwen in België bedraagt minder dan 1000€/per maand. Terwijl de Vivaldi-regering zegt de gelijkheid van mannen en vrouwen te willen verdedigen, zal de hervorming van het minimumpensioen de ongelijkheid alleen maar verder doen toenemen.
Met de huidige inflatie zijn de rekeningen onbetaalbaar geworden. We moeten de prijzen blokkeren, niet onze lonen, noch onze uitkeringen.
De kinderbijslag moet de werkelijke kosten van de kinderen dekken.
2. Investeer in crèches en collectieve oplossingen ter bestrijding van de dubbele werkdag voor vrouwen
Huishouden, kinderen, boodschappen, … vrouwen nemen nog steeds 2/3 van de huishoudelijke en gezinstaken op zich (2). Bij eenoudergezinnen is dit 100%. Eén verzorgster voor 9 kinderen bij de kinderopvang, zoals in Vlaanderen het geval is, is gevaarlijk voor de kinderen en onhoudbaar voor de werknemers. De situatie is vergelijkbaar in de andere opvang- en zorgsectoren. Gezien deze situatie moeten we veel meer investeren in kinderopvang en alle openbare en gemeenschapsdiensten zonder winstoogmerk. Dit zou niet alleen de gebruikers helpen, maar ook de werknemers in deze sectoren, waar men met een tekort aan personeel en middelen kampt.
We moeten ook een betere combinatie van privé- en beroepsleven mogelijk maken. Vrije tijd is altijd een strijd geweest. Ook nu nog is onze vrije tijd een afspiegeling van de ongelijkheid. In tegenstelling tot wat de Vivaldi-regering doet, willen wij de toegang tot thematisch verlof en tijdskrediet verbeteren en de toegekende vergoeding verhogen. Wij willen een collectieve arbeidstijdverkorting met behoud van loon in plaats van flexi-jobs.
3. Ambitieuze middelen om een einde te maken aan geweld
Fysiek, psychologisch en seksueel geweld hebben nog altijd een verwoestende impact op alle vrouwen, thuis, op het werk en op straat, in elk stadium van hun leven. In 2022 werden ten minste 24 vrouwen*moorden geregistreerd. 94% van de vrouwen zegt seksisme op het werk te hebben ervaren (bron = JUMP seksisme, verschijnt binnenkort). Elke dag worden er 20 aangiftes van partnergeweld gedaan door vrouwen die besluiten deze stap te zetten. Maar dit is zonder enige garantie op bescherming of verhaal, gezien het gebrek aan capaciteit van de begeleidingsdiensten en het voortdurende onvermogen van politie en justitie om in de meeste gevallen adequaat op te treden.
Een gebrek aan financiële autonomie of een onzeker statuut versterkt dit geweld nog en dwingt ons tot een gevaarlijke economische afhankelijkheid van onze misbruikers. Het slechte functioneren en gebrek aan financiering van opvangstructuren, administratieve en politieke traagheid isoleert en brengt vrouwen* in gevaar.
Er is structurele financiering nodig voor ambitieuze plannen om geweld tegen vrouwen* te bestrijden.
Er moet massaal geïnvesteerd worden in preventie, met name om ervoor te zorgen dat justitie en politie de slachtoffers beter kunnen begeleiden.
4. Strijden tegen extreemrechts en conservatief beleid.
In België en wereldwijd groeien conservatieve en/of extreemrechtse partijen en ideeën. Hun bedrieglijk sociale imago vormt een dekmantel voor hun verdeel-en-heers-agenda en ondermijnt de mensenrechten van vrouwen en minderheden. Met name als het gaat om vrije keuze en toegang tot reproductieve en gezondheidszorgrechten.
Een oproep aan alle vrouwen* om deel te nemen aan de staking en aan iedereen om acties voor gelijkheid te steunen.
Op het werk, thuis, op school en overal elders willen we dat onze rechten worden gerespecteerd! We hebben allemaal baat bij gelijkheid.
Wij nodigen iedereen uit om zich samen met hun collega’s, buren en naasten te mobiliseren en deel te nemen of steun te verlenen aan een van de vele acties die overal in het land en in de wereld zullen plaatsvinden. Of het nu gaat om een werkonderbreking, een steunbetuiging aan je raam, deelname aan een betoging op straat, het organiseren van een personeelsvergadering, een schoolstaking, een bijeenkomst, … Laten we ook solidair zijn met degenen die nooit het werk kunnen neerleggen. Wij zijn solidair met alle vrouwen over de hele wereld.
Als vrouwen* stoppen, stopt de wereld met draaien.
