Recht op abortus

Mijn lichaam, mijn keuze, mijn vrijheid ! Onze levens, onze lichamen en onze verlangens behoren ons toe.

Deze zondag 31 maart vindt er een mars tegen het recht op abortus plaats, “March 4 life” die jaarlijks doorgaat in Brussel en elders op de wereld. Deze mars wil zijn 10 jarig bestaan vieren door een echte manifestatie te voorzien . De beweging karakteriseert zich doorheen sexistische slogans, homofobie en moord op vrijheid , die een fundamenteel gevaar voor vrouwen* vormen. Of het nu in Polen is, in Italië of in Argentinië, overal organiseren de feministische bewegingen stakingen en concrete acties om het effectieve en onvoorwaardelijke recht op een legale abortus te vrijwaren, gratis en veilig.

Sinds oktober 2018 in België, staat abortus niet meer in de strafwet maar in het burgerlijk wetboek. Net voor de laatste stemming, in september 2018, zijn meerdere duizenden mensen op straat gekomen in Brussel om te betogen voor een echte decriminalisatie van abortus. Maar tegelijk is er niets veranderd aan de toegangsvoorwaarden voor onderbreking van een zwangerschap en aan de potentiële criminalisatie ervan. Inderdaad , de tekst is amper bewerkt, de schrapping van de “noodsituatie” terzijde. Maar er werd niet geraakt aan de gevangenisstraf, noch aan de verplichte denktijd en wachtperiode, van 6 dagen, noch het maximum aantal weken zwangerschap, noch het verplichte praten over de alternatieven van een abortus (adoptie)” zijn aangepast.

Tesamen met deze “vooruitgang”, heeft dezelfde regering een wet gestemd die de geen-keus beweging dierbaar is, die de foetus erkent als een mens, en het doodgeboren kind vanaf 20 weken. Deze wet is niets anders dan weer een nieuwe aanvalstrategie op de rechten van vrouwen over hun eigen lichaam. Zo kan deze tijd voor erkenning vanaf nu zomaar ingekort worden, en lopen we dus het risico dat het uitstel tot de erkenning 20 weken wordt verminderd tot 18, 16, enz… De foetus wordt een rechtspersoon en burger, een miskraam wordt een doodgeboren kind… Zo kan men uiteindelijk afglijden tot “bescherming van alle leven vanaf de conceptie”.

Wij, het collectif.e.f 8 maars, hebben volgende eisen:  

– Wij weigeren elke vorm van controle over het lichaam van vrouwen*   – Wij eisen dat alle vrouwen, wat hun statuut ook wezen zou, gratis toegang hebben tot abortus.  

– Wij eisen dat de abortus uit de strafwet wordt gehaald zonder enige voorwaarden of beperking (verplichte wachttijd van de reflectieperiode, aantal weken, …)  

– Wij willen gratis contraceptie, en terugbetaling van de behandelingen via voorgeschreven medicijnen.

Nog nodig zodat iedereen in de mogelijkheid is om over te gaan tot een abortus:  

– inkomsten die onze autonomie garanderen  

– medische diensten en de plannings die gratis zorg toedienen, kwalitatief en betrokken, onafhankelijk van de economische situatie, van het wettelijk verblijfstatuut in het land, de identiteit, gender en sexuele oriëntatie.  

▶ Daarom dat het collectief oproept tot verzamelen deze zondag 31 maart vanaf 13 uur, afspraak op het Europakruispunt.

Het is genoeg geweest, om ons op te dringen hoe wij onze sexualiteit moeten beleven, en onze band met het moederschap, contraceptie en abortus te bepalen.

Mijn lijf is niet van god, niet van de staat, niet van geld, niet van het patriarchaat…

*Alle personen die zich herkennen in de vrouwelijke identiteit en/of gepercipieerd worden als vrouw.

#8maars #8M #TouchePasAMonIVG #AbortionRight #RechtOpAbortus #MonCorpsMesChoix #MyBodyMyChoices #MijnLichaamMijnRechts #AvortementLibreEtGratuit

De 1ᵉ Belgische Vrouwen*staking was een succes!

Meer fotos hier | Volgende AV 27.04.19 13u

Gisteren op 8 maart 2019 legden de Belgische vrouwen*, overal in België, het werk neer: betaald werk, dankzij de steun van de vrouwen in de vakbonden maar ook en vooral onbetaald en onzichtbaar werk, zoals zorg, huishouden en opvoeding. Ze maakten zich zichtbaar door op straat te komen, door zich symbolisch in het paars te kleden of een schort of kuishandschoenen aan het raam te hangen. Overal in België waren kleinere acties: in Louvain-La-Neuve betoogden 500 mensen, maar ook in Leuven kwamen studenten op straat. De VUB en ULB organiseerden gezamenlijk een walkout. In Antwerpen was er het Women’s strike festival met zo’n 400 aanwezigen en in Brussel organiseerde de CNE een optocht in de Nieuwstraat. Er werd gestaakt in ziekenhuizen en supermarkten en zelfs door vrouwen van het Europees Parlement.

We riepen op tot het staken van betaald werk, onbetaald werk (zorg), studies en consumptie om gelijke rechten te eisen in alle domeinen en het vaak onzichtbaar of ondergewaardeerd werk van vrouwen zichtbaar te maken. Om zo aan te tonen dat “wanneer vrouwen* stoppen, stopt de wereld”. En zichtbaar waren de Belgische vrouwen* gisteren, om 14:00 kwamen zo’n 1500 vrouwen samen om lawaai te maken voor het Centraal Station in Brussel, en op de betoging die om 17u vertrok waren we met zo’n 15.000!

Graag willen we de vrouwen binnen de verschillende vakbonden die ons steunden bedanken dat zij hielpen deze eerste echte Belgische vrouwenstaking mogelijk te maken. We hopen op een nog betere samenwerking volgend jaar, zodat er nog meer stakingsaanzeggingen effectief worden ingediend. En we hopen natuurlijk ook dat volgend jaar nog meer vrouwen ook hun onbetaald en onzichtbaar huishoudelijk werk zullen staken. Dit is dus nog maar een begin, in 2020 zijn we met véél meer! Elke vrouw* die zich als onafhankelijk individu bij het Collecti.e.f wil aansluiten is welkom. De volgende open algemene vergadering van het collectief zal plaatsvinden op 27 april van 13u tot 18u. We zullen er onder meer de staking van 8 maart evalueren.

*Alle personen die zich herkennen in de vrouwelijke identiteit en/of gepercipieerd worden als vrouw.