Oproep aan alle vrouwen* om deel te nemen aan de staking van 8 Maart 2024
Wij, leden van het Collecti.e.f 8 Maars, syndicalisten, vrouwenorganisaties en geëngageerde burgers, doen mee aan de internationale oproep tot een vrouwenstaking* op 8 maart 2024, Internationale Dag voor de Rechten van Vrouwen.
Wij roepen alle vrouwen* op om op deze dag niet te werken, noch voor hun werkgever, noch voor je huishouden. Staak het studerende werk en ga geen inkopen doen. Vrouwen* mobiliseren zich om hun rechten op te eisen, om hun onzichtbare werk zichtbaar te maken en te protesteren tegen de ongelijkheid.
Vandaag verdienen vrouwen nog steeds 21% minder dan mannen op jaarbasis(1). Huishoudelijke- en gezinstaken geven hun 9,5 uur extra werk per week(2). Het zijn dan ook vrouwen die lijden onder een gebrek aan toegang tot kwaliteitsvolle openbare diensten. Seksisme en geweld tegen vrouwen zijn nog steeds een ernstig probleem dat in alle lagen van de bevolking en op alle plekken in de samenleving voorkomt.
Wij geloven dat we ons vandaag op een heel belangrijk moment bevinden: 2024 is een verkiezingsjaar op meerdere beleidsniveaus. Het beleid van de federale Vivaldi Regering en regionale regeringen heeft de ongelijkheid verergerd. Denk maar aan de pensioenhervorming, het werkgelegenheidsplan, het zwakke antwoord op de energiecrisis en de onvoldoende investeringen in de strijd tegen geweld op vrouwen. Ondertussen was 2023 een jaar van enorme strijd, zoals de sociale strijd van de Delhaiziennes tegen de opsplitsing in mini-bedrijven en de strijd van het hele middenveld, vzw’s en de zorgsector, die enorm lijden onder een tekort aan financiering.
Over de hele wereld gaan rechtse en extreemrechtse krachten erop vooruit, wat de rechten van vrouwen en LGBTQIA+ groepen sterk in gevaar brengt. Met dit in ons achterhoofd moeten we ongelofelijk waakzaam zijn en meer dan ooit een samenleving verdedigen waar gelijkheid is, die solidair is met mensen die het minder goed hebben en waar iedereen welkom is. Tot slot benadrukken wij onze solidariteit met vrouwen elders in de wereld die worden getroffen door oorlogs- of klimaatrampen en gebukt gaan onder extreme ongelijkheid .
Wat zijn onze eisen voor 8 maart:
Een grote herinvestering in kinderdagverblijven en openbare diensten, die kreunen onder jarenlange besparingen.
Werkneemsters luiden de noodklok over de zorgwekkende situatie in kinderdagverblijven. Het aantal plaatsen is onvoldoende, het aantal kinderen per werknemer is te hoog, de werkdruk is ondraaglijk. Het personeel geeft het op, er gebeuren ongelukken, en wat men terugkrijgt voor het uitoefenen van dit essentiële beroep is middelmatig. Nochtans stellen alle kinderopvangdiensten vrouwen in staat te werken, een opleiding te volgen, nieuwe kansen te grijpen enzovoorts. Opnieuw zijn het de vrouwen die gedwongen thuis moeten blijven, vanwege een gebrek aan kinderdagverblijven, om voor de kinderen te zorgen. De noodzaak voor plek in de crèches staat lijnrecht tegenover de bezuinigingsmaatregelen die al jaren in de sector en alle publieke diensten worden toegepast.
Het is niet alleen een probleem in de kinderdagverblijven: achteruitgang op het gebied van onderwijs, transport, gezondheidszorg, ouderenzorg, jeugdhulp, voedingssectoren enzovoorts, duw vrouwen ook in een moeilijke en ongelijke situatie. Om ongelijkheid te bestrijden hebben we sociale oplossingen nodig. Vrouwen worden dubbel gestraft: enerzijds omdat we zelf massaal werken in de publieke sector, waar de werkdruk toeneemt en de salarissen laag zijn; aan de andere kant omdat we deze diensten net ook hard nodig hebben om een waardig leven te kunnen leiden.
Wij zijn tegen de Europese begrotingsregels, waarbij een reëel gevaar is dat ze opnieuw streng worden toegepast en nieuwe besparingsrondes komen. Wij eisen net een massale herfinanciering van openbare diensten door middel van eerlijkere belastingen.
Wij eisen een hoger minimumloon. Een betere verloning in vrouwelijke sectoren om de financiële onafhankelijkheid van vrouwen te vergroten. Wij verdedigen de automatische indexering van de lonen, als een noodzaak om het risico op armoede te beperken bij de stijging van de prijzen.
De loonkloof in België bedraagt 21%(3). Deze kloof ligt aan het feit dat bijna de helft van de vrouwen deeltijds werkt – meestal onvrijwillig – en aan de onderwaardering van vrouwelijke sectoren. Hun werk is nochtans van essentieel maatschappelijk belang, voor het doen draaien van de samenleving, maar het vertaalt zich echter niet in een fatsoenlijk loon. Daarom is het belangrijk om het minimumloon stevig te verhogen, zodat het overal minimaal 17 euro per uur bedraagt.
We moeten ook dringend de loonnormwet uit 1996 afschaffen, zodat loononderhandelingen op tafel kunnen komen. Tijdens de laatste loononderhandelingen mochten de salarissen slechts met maximaal 0,4% stijgen: dit zijn slechts kruimels.
We moeten een einde maken aan de wildgroei van onzekere contracten (gedwongen deeltijds, CBD, interim, flexijob) en de uitbuiting van mensen zonder papieren. Omdat dit sociale dumping met zich meebrengt, leidt tot een neerwaartse spiraal van onze arbeidsomstandigheden en meer onzekerheid voor iedereen.
Wij eisen meer budget voor de preventie van seksistisch en seksueel geweld tegen vrouwen* en kinderen, evenals serieus onderzoek naar de omvang van het probleem.
Het verbeteren van het inkomen van vrouwen en het investeren in openbare diensten is één manier om vrouwelijke slachtoffers van geweld te beschermen. Vrouwen in moeilijke sociale situaties (onzekere contracten, twijfelachtige huisvesting, enz.) lopen een groter risico om situaties van geweld te ervaren: ze hebben weinig toegang tot zorg en tot hun rechten, noch de mogelijkheid om hun woonplaats of gewelddadige partner zomaar voorgoed te verlaten.
Het aantal feminicides neemt niet af. Deze komen voort uit een continuüm van geweld. Het begint met gewoon seksisme en gaat helemaal door tot feminicide. Politie, justitie en samenleving nemen de verhalen van vrouwen niet systematisch serieus en we blijven de omvang van het probleem onderschatten, we hebben onvoldoende correcte cijfers en statistieken.
In 2012 ondertekende België het Verdrag van Istanbul, dat een duidelijke strategie bepaalt en manieren aanreikt om geweld tegen vrouwen te bestrijden. Onlangs heeft België ook het ILO-Verdrag 190 geratificeerd om actie te ondernemen tegen geweld op het werk. Maar de ontwikkeling van concrete maatregelen gaat te langzaam en de budgetten die er tegenover staan zijn niet genoeg. Wij eisen dat het een prioriteit wordt om massaal te investeren in preventie en zorg voor slachtoffers en daders, maar ook met aandacht voor juridische hulp, politie en sociale diensten. Omdat elk extra uitstel van dit plan het leven kost van te veel vrouwen en hen en duizenden kinderen veroordeelt tot leven in gewelddadige situaties.
We roepen alle vrouwen* op om zich aan te sluiten bij de staking van 8 maart en al onze bondgenoten om acties voor gelijkheid te steunen.
We stoppen met huishoudelijke taken, werk, lessen en consumptie. Samen gaan we de straat op en organiseren we acties op het werk en op studieplekken in heel België. Wij roepen alle vrouwen op om op hun manier deel te nemen. Wij zijn solidair met zij die niet kunnen wegwandelen van hun werk, zij voor wie staken geen optie is, zij die niet in staat zijn om actie te ondernemen, en in het bijzonder met vrouwen over de hele wereld die in enorm moeilijke tijden leven. Ze hebben hier niet voor gekozen. Wij bevestigen onze steun voor alle Palestijnse burgerslachtoffers en hun strijd voor vrede en een solidaire samenleving.
Niet alleen in België zullen vrouwen op 8 maart staken. Miljoenen vrouwen in heel wat landen zullen hetzelfde doen zoals in Spanje, in Zwitserland en in het bijzonder in Argentinië. Over de hele wereld gaan vrouwen massaal de straat op. Want als vrouwen stoppen, stopt de wereld!
Wil jij ook in actie komen en de stakingsbeweging laten groeien?
- Neem contact op met een van de lokale Collecti.e.f 8 maars groepen. In elke provincie zijn wij aanwezig in de grote steden.
- Als jij wilt staken of actie wilt ondernemen op de werkvloer: Neem contact op met uw vakbond en kijk hoe je kan staken of op welke manier je kan actie voeren
- Plan een out-of-office, neem een uur extra pauze of ga een uur eerder naar huis.
- Onderneem actie binnen je studentenorganisatie en op je school
- Hang een schort aan het raam
- Stel het winkelen uit tot later.
- Doe geen klusjes in huis.
- Neem deel aan verschillende activiteiten in de steden.
- Nodig de mannen om je heen uit om solidair te zijn met onze strijd voor gelijkheid!
Tot op 8 maart! Als vrouwen* stoppen, stopt de wereld!
Bekijk de lijst met ondertekenaars
*Vrouwen, genderminderheden en iedere persoon die zichzelf als zodanig ziet of zich hierin herkent
Referenties:
(2) https://igvm-iefh.belgium.be/sites/default/files/fh2020-ch7.pdf
(4) L’écart salarial entre les femmes et les hommes en Belgique – Rapport 2022 | Institut pour l’égalité des femmes et des hommes (belgium.be)
ONDERTEKENAARS VORIG JAAR:
FR : https://tinyurl.com/8mars23
NL : https://tinyurl.com/8maart2023